Sanktuarium Św. Maksymiliana - Zduńska Wola

Adres:

Parafia rzymskokatolicka Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny

ul. Kościelna 20

98-220 Zduńska Wola

tel. 43 / 823 - 27 - 28

fax 43 / 824 80 78

woj. łódzkie

Historia

Dawna wieś szlachecka Zduny w parafii Korczew, staraniem właścicieli majątku otrzymała prawa osadnicze dla uchodźców z Czech i wyrobników tkackich. Bliskość Łodzi i Pabianic spowodowała szybki rozwój osady i zakładów przemysłowych. W 1825r. miasto otrzymało prawa miejskie.
Od tego czasu datuje się szybki rozwój, nie tylko przemysłowy, ale i kulturalny.
W mieście tym w 1894r. urodził się św. Maksymilian Maria Kolbe.
Na terenie parafii Korczew istniała przy dworze w Zduńskiej Woli kaplica publiczna p.w. Matki Bożej Śnieżnej, od 1599r. mająca oddzielnego od parafii kapłana. Przed 1766r. istniał także własny cmentarz grzebalny z modrzewiowym kościółkiem rozebranym dopiero przez Niemców w czasie II wojny światowej. Istniała także jeszcze w XIX w. Kaplica p.w. Św. Aleksandra.
W 1767r. na prośbę miejscowego dziedzica Feliksa Złotnickiego została w Zduńskiej Woli dedykowana parafia. Do 1818r. należała do archidiecezji gnieźnieńskiej.
Po erekcji parafii staraniem następców Złotnickiego wystawiono w 1782r. drewniany kościółek p.w. Wniebowzięcia NMP. Został on poświęcony przez dziekana szadkowskiego Tomasza Karasiewicza, kanonika wieluńskiego.
Obecnie istniejący kościół parafialny powstał staraniem księdza proboszcza Ignacego Kolbego w 1872r., konsekrowany w 1891r. Kościół jest murowany, neobarokowy, trzynawowy z wieżą. Przy odbudowie po pożarze w 1921r. zmieniona została konstrukcja wieży przez dobudowanie jednej kondygnacji z zegarem. Na wieży umieszczone są 4 dzwony.
W kościele znajdują się organy piszczałkowe, po kapitalnym remoncie w 1993r. Ołtarz główny pochodzi z połowy XVII w., marmurowy, barokowy, został zakupiony z katedry włocławskiej za proboszcza ks. Franciszka Kapałczyńskiego. W czasie II Wojny światowej w wyniku bombardowania został zniszczony dach i zburzone prezbiterium kościoła.
11 października 2004r. parafia zyskała tytuł Sanktuarium Urodzin i Chrztu Świętego Maksymiliana Kolbego.
11 stycznia 2009r. świątynia Chrztu i Bierzmowania Świętego Zduńskowolanina pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny uzyskała papieski tytuł Bazyliki Mniejszej.
1 kwietnia 2010r., podczas Liturgii Wieczerzy Pańskiej, Ksiądz Biskup Wiesław Mering, poświęcił w Bazylice, wybudowaną kaplicę całodziennej adoracji Najświętszego Sakramentu.
9 lipca 2010r. Bazylikę-Sanktuarium nawiedził Prefekt Kongregacji Wychowania Katolickiego z Watykanu, J. Em. ks. kard. Zenon Grocholewski.

Kult

Rajmund Kolbe urodził się 08.01.1894 r. w Zduńskiej Woli. Jego rodzice, Juliusz i Marianna z Dąbrowskich, byli tkaczami. W poszukiwaniu pracy krótko przebywali w Łodzi, a następnie w Pabianicach, gdzie Rajmund spędził dzieciństwo. Uczył się w domu. Tylko przez rok chodził do miejscowej szkoły handlowej. W 1907 r., razem ze starszym bratem podjął naukę w małym seminarium franciszkanów we Lwowie, gdzie też obaj, w 1910 r. wstąpili do zakonu. Wraz z suknią zakonną otrzymał imię Maksymilian. W 1912 r. wysłano go na studia do Rzymu. Tam uzyskał doktorat z filozofii na uniwersytecie "Gregorianum" w 1915 r., a z teologii w 1919 r. na wydziale ojców franciszkanów. W Rzymie też przyjął święcenia kapłańskie (28.04.1918). W 1919 r. wrócił do Polski i podjął wykłady w seminarium ojców franciszkanów w Krakowie, które po roku przerwał z powodu gruźlicy płuc.
W Rzymie założył wraz z kolegami w 1917 roku, stowarzyszenie Rycerstwa Niepokalanej, które po powrocie do kraju szerzył najpierw w środowisku zakonnym, a od 1920 r. także wśród świeckich. Ma ono cel apostolski - pogłębianie świadomego i odpowiedzialnego życia chrześcijańskiego, "nawrócenie i uświęcenie wszystkich pod opieką i za przyczyną Niepokalanej", jak czytamy w pierwszym jego statucie. Dla realizacji celu stowarzyszenia i dla utrzymania kontaktu z jego członkami zaczął od stycznia 1922 r. wydawać w Krakowie miesięcznik "Rycerz Niepokalanej". Pod koniec tegoż roku przeniesiony do Grodna, zorganizował tam wydawnictwo, a miesięcznik zaczął pełnić rolę pisma katechetycznego dla masowego czytelnika.
W 1927 r. założył pod Warszawą klasztor-wydawnictwo Niepokalanów, który wkrótce stał się znaczącym katolickim ośrodkiem prasowym i wydał kilka wielonakładowych miesięczników a od 1935 r. także tani dziennik katolicki - "Mały Dziennik".
W 1930 r. św. Maksymilian wyjechał do Japonii i zaczął tam wydawać japoński odpowiednik "Rycerza Niepokalanej", a wkrótce założył także, "Niepokalanów Japoński". Rozpoczął organizacje podobnych ośrodków w Chinach i Indiach. W 1936 r. sprowadzono go do Polski, aby pokierował Niepokalanowem, który stał się największym klasztorem katolickim na świecie. W chwili wybuchu II wojny światowej było tam 700 zakonników i kandydatów. Jego działalność bowiem opierała się na pracy zakonników, których liczbę wciąż pomnażali nowi kandydaci, choć wspólnota prowadziła życie bardzo surowe i ubogie.
Wojna zatrzymała tę działalność. Zakonnicy musieli rozjechać się do domów, a pozostałych około 40 razem ze św. Maksymilianem Niemcy aresztowali 19.09.1939 r. Po powrocie św. Maksymilian zorganizował w klasztorze ośrodek usług dla okolicznej ludności i oddał się pogłębianiu formacji pozostałych przy nim współbraci. 17.02.1941 r. znów został aresztowany razem z 4 bliskimi współpracownikami. Przesłuchiwano go na Pawiaku, a w maju przewieziono do Oświęcimia, gdzie stał się numerem 16670 i w powszechnie znanych okolicznościach ofiarował się dobrowolnie na śmierć głodową za współwięźnia, ojca rodziny. Zmarł dobity zastrzykiem trucizny 18.08.1941 r.
Św. Maksymilian prowadził działalność czysto religijną. Dążył do osiągnięcia celu nakreślonego w Ewangelii - zbudować królestwo Boże, czyli wspólnotę chrześcijan, żyjących według wzoru Chrystusa i Jego Matki.
Ukazując jego życie jako przykład dla wiernych, zwłaszcza dla kapłanów, Papież Paweł VI ogłosił go błogosławionym (17.10.1971 r.), a Jan Paweł II świętym (10.10.1982 r.)