Biskup Ordynariusz
Wiesław MERING
"Iustitia, pax et gaudium"

Ks. Wiesław Alojzy Mering urodził się 10 grudnia 1945 r. w Żukowie koło Gdańska. W wieku 17 lat wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Pelplinie, jednak po dwóch latach zrezygnował z niego i przeniósł się na studia filozoficzne na Katolicki Uniwersytet Lubelski, gdzie był uczniem prof. Stefana Swieżawskiego. Po uzystkaniu magisterium z filozofii chrześcijańskiej powrócił do pelplińskiego seminarium.

Święcenia kapłańskie przyjął 21 maja 1972 r. w Gdyni z rąk biskupa pomocniczego diecezji chełmińskiej Zygfryda Kowalskiego. Po dwóch latach pracy duszpasterskiej jako wikariusz w parafii św. Marcina w Sierakowicach, rozpoczął studia doktoranckie na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, które ukończył w 1976 r. doktoratem nauk humanistycznych. Następnie przez rok studiował teologię na Uniwersytecie Nauk Humanistycznych w Strasburgu, jako stypendysta rządu francuskiego, uzyskując tam stopień licencjata.

Po powrocie do Polski był wikariuszem w dwóch parafiach: Chrystusa Króla w Toruniu (1978) i Matki Bożej Różańcowej w Gdyni (1978-81). W 1982 r. został proboszczem w Lignowach koło Pelplina. Pełnił również funkcję duszpasterza rodzin diecezji chełmińskiej (był nim do 1989 r.) i diecezjalnego wizytatora nauki religii (do 1990 r.).

W 1992 r. został mianowany rektorem Wyższego Seminarium Duchownego w Pelplinie, w którym od wielu lat wykłada wstęp do filozofii, metafizykę, historię filozofii i antropologię filozoficzną.

W 1994 r. został odznaczony godnością prałata honorowego Jego Świątobliwości i kanonika gremialnego Kapituły Katedralnej Pelplińskiej.

W 1996 r. ks. Mering opublikował książkę "Wstęp do filozofii". Jest też autorem skryptu z metafizyki oraz ponad 200 artykułów naukowych, publicystycznych, o tematyce religijnej i światopoglądowej, które ukazały się m.in. w "Przewodniku Katolickim", "Gościu Niedzielnym", Pielgrzymie" i "Studiach Pelplińskich".

W dniu 25 marca 2003 r. została ogłoszona decyzja Ojca św. Jana Pawła II o mianowaniu ks. Rektora Wiesława Meringa Biskupem Włocławskim. Nowy Ordynariusz Diecezji święcenia biskupie przyjął i dokonał ingresu do Katedry Włocławskiej dn. 26 kwietnia 2003 r. Jako dewizę swej posługi przyjął słowa: "Iustitia, pax et gaudium", zaczerpnięte z Listu św. Pawła do Rzymian (14,17): "Królestwo Boże (...) to sprawiedliwość, pokój i radość w Duchu Świętym".

Jest 76. ordynariuszem diecezji włocławskiej.

Biskup Pomocniczy
Stanisław GĘBICKI
"Veritas in Caritate"

Urodził się 8 lipca 1945 roku w Witkowie, (powiat Lipno, parafia Zaduszniki, diecezja włocławska) jako przedostatni z dziesięciorga dzieci. Jego - już nieżyjący - rodzice prowadzili 7-hektarowe gospodarstwo rolne.

Szkołę podstawową ukończył w 1959 roku w Witkowie. Początkowo jego szkołą średnią było Niższe Seminarium Duchowne we Włocławku, a po zamknięciu tej szkoły w 1961 roku kontynuował naukę w Liceum Ogólnokształcącym im. R. Traugutta w Lipnie. Tam w 1963 roku uzyskał świadectwo dojrzałości.

W tym samym roku wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego we Włocławku. Studiował tam w latach 1963-1969. W dniu 19 czerwca 1969 roku, w katedrze włocławskiej, został wyświęcony na kapłana przez ówczesnego administratora apostolskiego diecezji włocławskiej Jana Zarębę. Przez rok (1969-1970) pracował jako wikariusz w par. Wszystkich Świętych w Sieradzu. W latach 1970-1979 przebywał na studiach specjalistycznych na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. Zdobył tam, na podstawie pracy "Katecheza i teologia wiary w odnowionej liturgii rzymskiej chrztu dorosłych", doktorat z zakresu sakramentologii. Po powrocie do kraju, przez dwa lata (1979-1981) pracował jako notariusz Kurii Diecezjalnej i kapelan biskupa Jana Zaręby. W latach 1981-1983 pełnił funkcję ojca duchownego we włocławskim seminarium duchownym, a przez następne dziewięć lat (1983-1992) wicerektora tegoż seminarium. Od połowy 1992 roku do chwili nominacji sprawował urząd kanclerza Kurii Diecezjalnej we Włocławku.

W 1992 roku został odznaczony godnością kapelana Jego Świątobliwości. W dniu 11 grudnia 1999 roku Ojciec Święty Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym diecezji włocławskiej.

Za hasło swojej posługi przyjął zwrot "Veritas in caritate" - "Prawda w miłości". Herb biskupi przedstawia na czerwonym tle biały krzyż w owalu z kłosów pszenicznych. Symbolika ta nawiązuje do Hostii Eucharystycznej, związku Ofiary Krzyża i Eucharystii, a jednocześnie do wiejskiego rodowodu biskupa i do jego specjalizacji teologicznej sakramentologii.

Święcenia biskupie przyjął 6 stycznia 2000 roku w katedrze włocławskiej. Głównym szafarzem jego święceń był Bronisław Dembowski, biskup włocławski, a współszafarzami - metropolita gnieźnieński abp Henryk Muszyński i biskup pomocniczy włocławski Roman Andrzejewski. Od 8 stycznia 2000 roku jest wikariuszem generalnym diecezji włocławskiej.

Biskup Senior
Bronisław DEMBOWSKI
"Caritas et Veritas"

Urodził się 2 października 1927 r. w Komorowie, powiat Ostrów Mazowiecka. Miał czworo starszego rodzeństwa. W wieku dziesięciu lat został osierocony przez ojca. W 1942 roku jego matka i jedna z sióstr zostały rozstrzelane w obozie koncentracyjnym w Ravensbrück. Należał do Armii Krajowej.

Po Powstaniu Warszawskim znalazł się w Mościcach kołoTarnowa, gdzie w 1946 r. uzyskał maturę. W latach 1946-1950 studiował filozofię na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Pisał pracę u profesora Tatarkiewicza. Przez rok, pracował w Zakładzie dla Niewidomych w Laskach, jako wychowawca chłopców.

W 1950 r. wstąpił do seminarium duchownego w Warszawie. Święcenia kapłańskie otrzymał 23 sierpnia 1953 r. od kardynała Stefana Wyszyńskiego. Był wikariuszem w par. Piastów. Od jesieni 1955 r. rozpoczął studia na Wydziale Filozofii KUL. W 1961 uzyskał doktorat w zakresie filozofii teoretycznej. Od końca 1956 r. do marca 1992 był rektorem kościoła św. Marcina na ul. Piwnej w Warszawie i kapelanem mających tam dom zakonny Sióstr Franciszkanek. Od 1957 r. do chwili mianowania biskupem włocławskim był asystentem kościelnym Klubu Inteligencji Katolickiej w Warszawie. Współorganizował ogólnopolskie duszpasterstwo niewidomych i do 1975 r. był duszpasterzem niewidomych w Archidiecezji Warszawskiej.

Od 1962 r. wykładał historię filozofii w ATK. W czerwcu 1969 r. uzyskał stopień doktora habilitowanego, a w rok później został powołany na stanowisko docenta w ATK. W tym samym roku rozpoczął wykłady z historii filozofii w Warszawskim Seminarium Duchownym.

W latach 1969-70, 1975-76 przebywał na urlopie naukowym w USA.W 1981 r. został profesorem nadzwyczajnym. Profesorem zwyczajnym jest od 1990 r. Od 1982 r. był Dziekanem Akademickiego Studium Teologii Katolickiej, które w 1988 r. stało się Papieskim Wydziałem Teologicznym. Po ogłoszeniu stanu wojennego w 1981 r. przy współpracy ks. Dembowskiego przy kościele św. Marcina zawiązał się Prymasowski Komitet Pomocy Osobom Pozbawionym Wolności. Od 1984 r. Ks. Dembowski jest Krajowym Duszpasterzem Ruchu Odnowy w Duchu Świętym. W 1988 r. Ks. Dembowski brał udział w obradach tzw. Okrągłego Stołu.

W dniu 25 marca 1992 r. została ogłoszona decyzja Ojca św. Jana Pawła II o mianowaniu ks. Dembowskiego Biskupem Włocławskim. Równo jedenaście lat później 25 marca 2003 r. ogłoszono nominację jego następcy biskupa Wiesława Meringa.

Od 26 kwietnia 2003 r. Ksiądz Biskup Bronisław Dembowski jest biskupem seniorem