W sobotę 11 listopada obchody 99. rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości rozpoczęło we Włocławku złożenie kwiatów przed Pomnikiem Żołnierza Polskiego na Placu Wolności. Następnie zgromadzeni udali się do bazyliki katedralnej, gdzie Mszy świętej o godz. 11.00 przewodniczył ks. bp Wiesław Mering.

„Mija dziewięćdziesiąt dziewięć lat od momentu, kiedy wybuchła Polska. W moim dzieciństwie mówiono powszechnie: ‘wybuchła Polska’. W tym określeniu, trochę nietypowym, zawarta była cała radość, cały ten wybuch szczęścia wobec niespodziewanego do końca, nieprzewidzianego do końca zespołu wydarzeń, które sprawiły, że Polska po stu dwudziestu trzech latach od rozbiorów, kiedy przestała istnieć, znowu odzyskała niepodległość” – powiedział w swoim słowie do wiernych Biskup Włocławski.

Przypomniał, że „cieszyliśmy się tą niepodległością krótko – dwadzieścia lat. Potem przyszły te dwa potworne totalitaryzmy, bratnie, nie wiadomo, który był gorszy, bo i jeden i drugi zostawił po sobie cierpienia, zgliszcza, upokorzenia człowieka w śmierci. Ale nie to jest naczelnym motywem wspomnień historycznych”. Hierarcha przypomniał intuicję, rodzaj bólu historycznego Stanisława Cata-Mackiewicza. „On omawiając problemy związane z rozbiorem Polski, podkreślał rzecz szalenie niepokojącą, moim zdaniem rzecz niezupełnie wygasłą w naszych czasach. Sporą liczbę ludzi, obywateli naszego kraju – trudno nazwać ich Polakami – którzy za pieniądze, za korzyści, za stanowiska woleli służyć obcym mocarstwom: Rosji, Prusom, Austrii, niż walczyć, zabiegać, troszczyć się o swój kraj. Sądzę, że to myślenie, ten sposób myślenia nie jest zupełnie wykorzeniony z naszej historii, on daje ciągle znać o sobie, kiedy pojawiają się te dziwne sformułowania o polskości, jako o czymś nienormalnym” – mówił bp Mering, dodając: „Zawsze myślę, że nie można kochać Europy i służyć jej, jeśli się nie kocha i nie służy własnej Ojczyźnie. Ostatni wielki mąż stanu w Europie – gen. de Gaulle był zwolennikiem Europy Ojczyzn. Jeżeli się kocha swoją Ojczyznę, to tym samym służy się swojemu kontynentowi, służy się Europie”.

„Oby to dzisiejsze święto przypomniało nam, jak wielką i ważną sprawą jest dobra, sensowna miłość do Ojczyzny, nie poczucie wyższości, ale właśnie służba i praca dla Ojczyzny, dobry i zdrowy patriotyzm, który przez różne środowiska bywa ośmieszany i wyszydzany. […] Zawsze w takich wyjątkowych momentach zwracamy się do Niego słowami pieśni ‘Boże coś Polskę’. Niech to będzie śpiew naszych serc, błaganie naszych serc, bo bardzo tego Polska dzisiaj potrzebuje” – zakończył słowo skierowane do wiernych bp Mering.

Homilię wygłosił ks. prał. Sławomir Deręgowski – wikariusz biskupi rejonu włocławskiego. W swojej refleksji zwrócił uwagę na obowiązek dotyczący wszystkich pokoleń, by „poświęcić czas naszej matce, którą nazywamy Ojczyzną”. Kaznodzieja wskazał, że tożsamość i świadomość narodowa, nasza miłość do kraju musi wzrastać: „nasz patriotyzm, nasza miłość, szacunek do Ojczyzny, rozpoczyna się już w naszym sercu, rozpoczyna się w naszych rodzinach, naszych domach, naszych plebaniach, naszych parafiach, zakładach pracy, szkołach i uczelniach”.

Kaznodzieja przywołał słowa wypowiedziane przez kard. Stefana Wyszyńskiego w Niepokalanowie w kwietniu 1969 r., które dziś pozostają aktualne: „Nienawiścią nie obronimy naszej Ojczyzny, a musimy jej przecież bronić. Brońmy jej więc miłością! Naprzód między sobą, aby nie podnosić ręki przeciw nikomu w Ojczyźnie, w której ongiś bili nas najeźdźcy. Nie możemy ich naśladować. Nie możemy sami siebie poniewierać i bić. Polacy już dosyć byli bici przez obcych, niechże więc nauczą się czegoś z tych bolesnych doświadczeń”.

Po udzielonym błogosławieństwie nastąpiła modlitwa w intencji Ojczyzny.

W koncelebrze uczestniczyli ks. bp Stanisław Gębicki, ks. bp Bronisław Dembowski, pracownicy Kurii Włocławskiej, profesorowie i moderatorzy Wyższego Seminarium Duchownego, proboszczowie i wikariusze. Obecni byli przedstawiciele parafii miasta Włocławka, władze miasta, młodzież szkolna, siostry zakonne, liczne poczty sztandarowe, alumni. Uroczystości śpiewem towarzyszyła schola klerycka oraz chór katedralny pod kierunkiem ks. prał. Józefa Nowaka.