„Bóg pragnie domu pomiędzy ludźmi, bo pośród nich pragnie zamieszkać. Przede wszystkim jednak pragnie zamieszkać w samym człowieku. To jest prawdziwy owoc świątyni pomiędzy nami, że Boga stąd zabieramy w naszych sercach w każde miejsce, w którym się znajdujemy, zabieramy Go we wszystko, czym żyjemy, we wszystko, co nas stanowi” – mówił ks. bp Wiesław Mering w homilii 8 października br. podczas uroczystej Mszy św. sprawowanej w Chełmicy Dużej z okazji jubileuszu 100-lecia konsekracji świątyni parafialnej.

Słowo „dziękuję” najlepiej charakteryzuje uroczystości jubileuszowe pod przewodnictwem Pasterza Diecezji. Zostało ono wyakcentowane przez formularz Mszy św. na rocznicę poświęcenia kościoła, przez pięknie przygotowaną oprawę liturgii, przez fakt użycia do Mszy św. odnowionej pateny pochodzącej z 1699 roku, a także przez poświęcenie jubileuszowej tablicy pamiątkowej umieszczonej w wejściu do kościoła. Nie zapomniano o budowniczym świątyni, ks. Antonim Klimaszewskim, na grobie którego zostały złożone kwiat.

Wobec licznie zgromadzonych parafian i gości, w tym kapłanów pochodzących z parafii i w niej pracujących na przestrzeni ostatnich lat, wdzięczność wobec Boga i ludzi wyraził miejscowy proboszcz ks. kan. Henryk Wysocki. W słowie wprowadzenia do uroczystości powiedział: „Uczuciem wdzięczności obejmujemy budowniczych i fundatorów tej świątyni: śp. ks. kan. Antoniego Klimaszewskiego i wszystkich kapłanów, którzy po nim pełnili posługę pasterska w parafii; Józefę Sierakowską fundatorkę oraz wszystkich ofiarodawców i darczyńców na przestrzeni minionych stu lat. Z dumą wspominamy biskupa konsekratora bł. Antoniego Juliana Nowowiejskiego, męczennika zamordowanego przez Niemców w 1941 roku w Działdowie. Do tych bolesnych doświadczeń należy dodać przedwczesną śmierć budowniczego świątyni – w rok po konsekracji a w przeddzień odzyskania niepodległości naszej Ojczyzny, 10 listopada 1918 roku zmarł ks. proboszcz Antoni Klimaszewski (…) Rok 1920 w trzy lata po konsekracji bolszewicy nacierają od strony Lipna. Siejąc grozę i zniszczenie zamienili ten Dom Boży na stajnię. (…) Nie oszczędzili także ówczesnego proboszcza Bolesława Kocięckiego torturując go w świątyni. II wojna światowa przyniosła kolejne ofiary wśród tutejszych duszpasterzy. W obozach niemieckich zginęli: ks. Stefan Wilk, proboszcz (w Dachau) i ks. Józef Grzebielewski, wikariusz (w Sachsenhausen)”.

Do historii kościoła nawiązał w homilii ks. bp Wiesław Mering, przypominając jej dzieje na tle dziejów Polski. Poszerzył swoją refleksję także o najnowszą historię podkreślając ogromne zasługi dla świątyni i parafii jej obecnego proboszcza ks. kan. Henryka Wysockiego. Przypomniał, że przygotowania do uroczystości rozpoczęły się już rok wcześniej, a ich ważnym punktem była konsekracja nowego ołtarza, po gruntownej przebudowie prezbiterium świątyni. „Jak cieszy fakt, że znajduje Ksiądz Dziekan serca ochocze do pomocy, bo zdające sobie sprawę, co znaczy świątynia. To ona jest prawdziwym centrum, sercem tego organizmu, który nazywamy miastem, gmina wioską” – mówił bp Mering.

„Z czego wynika to zaangażowanie wiernych i prezbiterów w troskę o kościół? Zawsze brakuje środków, zawsze problemem jest, skąd wziąć środki materialne…” – zastanawiał się kaznodzieja i odpowiedzi szukał w Słowie Bożym przeznaczonym na tę uroczystość. Odpowiedzią jest wyznanie wiary w Jezusa Chrystusa jako Pana i Zbawiciela, której każdy musi udzielić odpowiadając na pytanie: „kim dla ciebie jest Jezus Chrystus?” Bez wiary fundatorów i budowniczych nie powstałaby świątynia: „ile mieli wiary, żeby stworzyć Bogu tak imponującą przestrzeń” – mówił bp Mering dodając: „choćby nikt w Boga nie wierzył poza jedną ubogą kobietą z naszych kościołów, jej wiara i tak będzie czymś wielkim i świętym”.

Biskup Włocławski zaznaczył, że „tak jak człowiek pragnie domu, tak samo Bóg pragnie domu pomiędzy ludźmi”, a największym owocem obecności świątyni parafialnej jest to, że Bóg może zamieszkać w naszych sercach: „Jeśli chcemy być szczęśliwi na ziemi, zabierajmy Boga ze świątyń w nasze życie. Tak pomyślał Bóg, tak zrozumiał to człowiek budując świątynię Bogu na całej ziemi. A my dzisiaj tu, zebrani na tej Mszy św. jubileuszowej, dziękujemy Bogu za szansę wychodzenia z tej świątyni z Bogiem, z Emmanuelem, który nadaje sens, kierunek, jedyne szczęście całemu naszemu życiu” – zakończył homilię bp Mering.

ks. AN

Zdjęcia: Natalia Cackowska